Page 30 - mag_011

Παλιά Αθήνα

Παλιά Αθήνα

εννοούμε αμπάρωμα, δη-
λαδή κλείσιμο στο σπίτι).
Η μόνη «έξοδος» ήταν
η ρέμβη στο παράθυρο
ή το μπαλκόνι του πρώ-
του, για να τηρούνται οι
ασφαλείς αποστάσεις
και να διοχετεύονται οι
πόθοι εκ του μακρόθεν.
Να κρυφακούν
στο παραθύρι
οι ανύπαντρες
να τρέμουν
απ’τον πόθο
οι παντρεμένες
30 να κλαίν’κ’οι χήρες
κάποιες θύμησες
διπλομανταλωμένες.
Λυσσαλέα μάχη έδωσε ο
Καποδίστριας για να πεί-
σει τους γονείς ότι και τα
κορίτσια πρέπει να μορ-
φωθούν στο σχολείο.
Η συντηρητική κοινωνία
ούτε ήθελε να τ’ακούσει.
Η περιρρέουσα αντίλη-
ψη ήταν ότι τα κορίτσια
«μαθώντα γράμματα με-
ταχειρισθώσι αυτά αντί
οργάνων ατόπου αντα-
Κάτι σαν πρόλογος και εισαγωγή ποκρίσεως» (σε πιο

απλά Ελληνικά, όποια
Τη λέξη «αμπάρωμα», την πρωτοσυνάντησα διαβάζοντας γνωρίζει γράμματα γρά-
για το τι τραβούσαν στην Αθήνα μας τα νεαρά κορίτσια την φει και ραβασάκια). Και
εποχή του Όθωνα (1834-1862). τα πολλά ραβασάκια δεν
12 χρονών κι’ ο ήλιος δεν την είδε τα ήθελε ούτε ο θεός του
Μια περίοδος πολύ συντηρητική, όπου όλα τα προνόμια έρωτα!
ανήκαν αποκλειστικά στον άντρα (με «τ» παρακαλώ και Δεν ήταν όμως μόνο η κοι-
όχι «δ», για να… τρίζει όταν βρίσκεται δίπλα σου). νωνική αντίληψη για τις
Τα καφενεία για τον άντρα, τα τροφεία-πανδοχεία-ξενο- σχέσεις των δύο φύλων
δοχεία-ταβέρνες για τον άντρα και τα λίγα ζαχαροπλα- που δεν ευνοούσε μεγάλα
στεία με γλυκά… για το σπίτι (όταν λέμε «αμπάρωμα» ανοίγματα και «ασχημίες».