Page 4 - mag_012

Edito_real

Μια παρέα φίλων...

Με αυτό το τεύχος, κλείνει ο πρώτος κύκλος του περιοδικού που το ξεκι-

νήσαμε απλώς για να έχουμε ένα βήμα έκφρασης και μια αφορμή για να

βρισκόμαστε μεταξύ μας, εμείς, μια παρέα φίλων.
Έκρινα λοιπόν, ότι έπρεπε σε αυτό το, ας το πούμε, EDITO_REAL να μιλή-

σω με κάποιο τρόπο σε εσάς τους φίλους.
Έχει περάσει ένας χρόνος και θυμάμαι σαν να είναι σήμερα, όταν συζητού-

σαμε με το Γεράσιμο και την Κατερίνα τη σκέψη για το περιοδικό.
Ο Γεράσιμος, φίλος από τα μικρά μας χρόνια, είπε αμέσως είμαι μέσα και
είναι, όταν έχει χρόνο, αλλά πάντα με μεστές ουσιαστικές θέσεις. Την Κα-

τερίνα τη γνωρίσαμε εκείνη την ημέρα και έγινε δικός μας άνθρωπος από
το πρώτο της κιόλας κείμενο. Τα κείμενα της, λες και είναι σελίδες από

μυθιστόρημα και και ταυτόχρονα επίκαιρα.

Οι κρίκοι, είχαν αρχίσει να δένουν από την αρχή.
Μια σειρά από γεγονότα, άνοιξε μονοπάτια στην αρχή και μετά δρόμο σχέ-

4 σεων με ένα ακόμη δυνατό κρίκο, τη Christine. Τη γνωρίσαμε το καλο-
καίρι του 2008 στο σπίτι της στη Θεσσαλονίκη. Είναι βέβαιο, ότι γίναμε κάτι
περισσότερο από φίλοι. Και ξέρετε, όταν γίνεις φίλος σε μεγάλη ηλικία που

μπορείς να διακρίνεις συναισθήματα και να σταθμίσεις πράξεις δένεσαι κα-

λύτερα.
Πιστεύω ότι όλοι κάποια στιγμή θα έχετε χρησιμοποιήσει ή ακούσει τη φρά-
ση στη μέση του πουθενά. Ε λοιπόν, εμείς γνωριστήκαμε στη μέση του
...Facebook με τη Λίνα. Όχι μόνο γνωριστήκαμε, αλλά κολλήσαμε όπως
κολλάει το γραμματόσημο στο φάκελο και αυτός ταξιδεύει! Έτσι ακριβώς η

Λίνα μας ταξιδεύει στις σελίδες μας! Τι να πω για τη Λίνα, το ότι κολλή-

σαμε τα λέει όλα και εγώ, κολλάω δύσκολα.
Όλοι αυτοί οι κρίκοι μιας νέας παρέας έδωσαν άμεσα δείγματα συ-
νεργασίας, ομαδικής δουλειάς από απόσταση ελέω internet.
Και ξαφνικά, που λέει και ο Σαββόπουλος, να σου και ο Θανάσης, γνω-

στός στην αρχή, κουβέντες, ανταλλαγή απόψεων και δεν άργησε να είναι
πλέον φίλος. Τώρα γράφει και ο Θανάσης και τους τα γράφει υπέροχα.

(Δε σας κρύβω, ότι κάποια κείμενα του, θα ήθελα να τα έχω γράψει εγώ).
Κάθε τεύχος είναι διαφορετικό έχοντας πάντα τον ίδιο στόχο, να ανε-

βάζουμε κάθε φορά τον πήχη, λίγο πιο ψηλά.
Κάποιοι γράφουν τακτικά, κάποιοι όταν μπορούν όπως η Άννα-Μανουέλα,

η Δήμητρα, η Ελισάβετ. Υπάρχουν και όσοι μας έχουν δώσει την άδεια
όπως η Δήμητρα Σταύρου να αναδημοσιεύουμε δικά τους άρθρα και τους

ευχαριστούμε ιδιαίτερα, γιατί δε μας γνωρίζουν καθόλου.