Page 22 - mag_014
P. 22

ΜΟΥΣΙΚΗ
            της Κυριακής Αιλιανού
            της Κυριακής Αιλιανού        Μέλισσες
                                    Φωτεινή Βελεσιώτου
                   «…με τυραννούν οι ομορφιές/οι ομορφιές οι φόνισσες/
                                    (στίχοι: Ελένη Φωτάκη
                                μουσική: Γιώργος Καζαντζής)
                     κι εσύ που με λησμόνησες./Αν κλάψω μη με φοβηθείς/
                       την ένοιωσα και πριν χαθείς/μια πίκρα στο ροδόνερο/


                        Με τυραννούν οι ομορφιές, οι ομορφιές οι φόνισσες… κι
                                       γιατί μ`αρνιόσουν τ’όνειρο…»
                         εσύ που με λησμόνησες… γιατί μ΄αρνιόσουν τ’ όνειρο!
                          Το έχω πει πολλές φορές, το έχω γράψει άλλες τόσες και
                           τώρα το επαναλαμβάνω ακόμη μία: η επιτυχία, η τόσο με-
                            γάλη ενός τραγουδιού, δεν είναι ποτέ τυχαία και πάντοτε



                               πούμε, αβίαστα και με πολύ μεγάλη άνεση το τραγουδά-
                                με, γιατί κρυβόμαστε πίσω από το ότι, τάχα, δε μας αφορά,
                                 απλώς, μας αρέσει το… άσμα! Και σφυρίζουμε αδιάφορα
                                  και καιγόμαστε παράφορα! Εγώ, πάντως, το αγαπώ πολύ
                                    αυτό το τραγούδι, γιατί είναι ένα κομμάτι της δικής μου









                                     ζωής αγαπημένοι φίλοι!
   22 22                      οφείλεται στο γεγονός ότι… εκείνο που ντρεπόμαστε να το







                                                 Θέλω να βγω στον ήλιο

                                                      Δημήτρης Ζερβουδάκης

                                              (στίχοι: Αλέξανδρος Στεφόπουλος
                                              μουσική: Δημήτρης Ζερβουδάκης)
                                         «Κουράστηκε η ψυχή μου ελπίδες να μετρά

                                         να βλέπει τα καράβια κρυμμένη στη στεριά
                                        θέλω να βγω στον ήλιο στο φλογισμένο φως
                                        στο γέλιο των ανόμων αθώος και μικρός…»

                                   Και η δική μου ψυχή το ίδιο… Κουράστηκε από τα δή-
                                  θεν, από τους απολογισμούς που βγάζουν σχεδόν πά-
                                  ντα αρνητικό το αποτέλεσμα για μας, από τους πολλά
                                 υποσχόμενους σωτήρες, από τους δειλούς της αγά-

                                 πης, από τα ζόμπι που μας πίνουν το αίμα για να μεγα-
                                 λουργούν  τα ίδια, από τους φειδωλούς των αισθημά-
                                των, από τους πρόωρα γερασμένους , από εκείνους
                                που προσπαθούν να σκοτώσουν το παιδί μέσα μας…!

                               Θέλω να βγω στον Ήλιο επιτέλους… να αναπνεύσω
                               καθαρό αέρα… να κάνω τα πιο χοντροκομμένα λάθη
                               …και να γίνω ξανά, Αθώα και Μικρή!
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27