Page 21 - mag_19

της Κυριακής Αιλιανού

κτώβρης… φθινόπωρο, χωρίς
όμως τη γλύκα της βροχής, μέ-

Ο χρι τώρα που γράφονται αυ-
τές οι σκέψεις! ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΟΣ… να

μιλήσουμε πια δια στόματος των ποι-
ητών, μια που τα δικά μας λόγια, θό-
Ξέρω πως είναι τίποτε όλ’ αυτά ρυβος είναι και ρύπος. Και είναι έτσι,
και πως η γλώσσα που μιλώ δεν έχει αλφάβητο

γιατί δεν εξαργυρώνονται με πράξεις.
Αφού και ο ήλιος και τα κύματα είναι μια γραφή συλλαβική Πράξεις, αντάξιες με τον Άνθρωπο!

που την αποκρυπτογραφείς μονάχα Πράξεις που να αλλάξουν τη μίζερη κι
στους καιρούς της λύπης και της εξορίας
ανιαρή μικροζωή μας!

μια τοιχογραφία μ’ επιστρώσεις διαδοχικές φράγκικες ή σλαβικές
ταξίδια» και τα «μεγάλα τα κυνήγια»,
που αν τύχει και βαλθείς για να την αποκαταστήσεις πας αμέσως φυλακή
Κι η πατρίδα Έχουμε γεννηθεί για τα «μεγάλα τα
αλλά είμαστε καθηλωμένοι πια στους

θέλω να πιστεύω πως δεν υπάρχει επι-
και δίνεις λόγο καναπέδες του εφησυχασμού μας. Δε 21
Σ’ ένα πλήθος Εξουσίες ξένες στροφή στην «ουσία» μας… δε θέλω
να πιστεύω πως ξαναγυρνάμε χιλιάδες
μέσω της δικής σου πάντοτε χρόνια πίσω, τότε που λειτουργούσα-

Όπως γίνεται για τις συμφορές με μόνο με τα ζωώδη ένστικτά μας! Δε

θέλω να πιστεύω πως ο πολιτισμός που
ας φανταστούμε σ’ ένα παλαιών καιρών αλώνι μικρό φωτεινό διάλειμμα στην ιστορία
Όμως φτιάξαμε με κόπο και θυσίες, ήταν ένα
που μπορεί να ’ναι και σε πολυκατοικία

ότι παίζουνε παιδιά και ότι αυτός που χάνει
του είδους μας. Θέλω ξανά την Αλή-

Πρέπει σύμφωνα με τους κανονισμούς θεια μας! Θέλω στο τέλος του παιχνι-
διού μας, ακόμη κι αν χάσω να έχω να
να πει στους άλλους και να δώσει μιαν αλήθεια
Υπάρχει
Oπόταν βρίσκονται στο τέλος όλοι να κρατούν στο χέρι τους ένα μικρό
πω μιαν Αλήθεια! Και… να σας πω την
αλήθεια, θέλω, έτσι, να είμαι χαμένη.

να κρατώ στο χέρι μου «δώρο ασημέ-
Δώρο ασημένιο ποίημα. Θέλω την ποινή μου πια. Θέλω κι εγώ Υπάρχει
λόγος...
νιο ποίημα» και να πέσω ηρωικά και με
λεβεντιά. Να αφήσω παρακαταθήκη τη λόγος...

Σοφία και τη Μετάνοιά μου στις ψυχές
των επόμενων που εύχομαι να είναι

μόνο Νικητές!