Page 8 - mag_27
P. 8
ΕDITO_REAL του Β_56
Το δέντρο της μοναξιάς και ο λύκος
πάρουν σπόρους από από την άλλη πλευρά. "Εγώ, έχω αποκτήσει
τα κλαδιά του για να Αυτό που είδε, του δύναμη, έχω το μυστι-
το σπείρουν και αλλού, έκανε εντύπωση. Είδε κό της αντοχής! Tους
αλλά ποτέ δεν φύτρω- χαμηλότερα δέντρα, βλέπω όλους από ψηλά
σε. Λες και το δέντρο, διαφορετικά είδη να και ίσως να με φοβού-
αρνιόταν να δώσει και είναι όλα μαζί. Είδε νται ή μπορεί και να με
σε άλλα σημεία ζωή και ανθρώπους να κάνουν θαυμάζουν. Η αλήθεια
δύναμη από τη δύναμή εκδρομές και να κάθο- όμως είναι ότι, με απο-
του. νται γελώντας στη σκιά φεύγουν και κοντά μου
Στη σκιά του δεν κά- τους. Παιδιά να παί- κάθονται λίγο. Κι εγώ
θισαν ποτέ να παί- ζουν, ζώα να τρώνε δεν ξέρω, αν πραγμα-
ξουν τα παιδιά ή τα φύλλα των χαμη- τικά ήθελα να είμαι με
κάποιοι να ξεκουρα- λότερων δέντρων, τους πολλούς. Σίγου-
στούν. Το δέντρο της πουλιά να χτίζουν ρα, έχω δημιουργήσει
μοναξιάς τους προκα- φωλιές στα κλαδιά ένα μύθο αλλά αυτό δεν
λούσε μια ανησυχία τους. Είδε ρυάκια και έγινε χωρίς θυσίες...
8 που δεν ήταν ακριβώς ποτάμια να κυλούν Xωρίς στερήσεις. Τέ-
φόβος, αλλά όταν μπο- ανάμεσα στα δέντρα, λος πάντων, πάντα κάτι
ρούσαν να το αποφύ- είδε... είδε... είδε ... χάνεις για να κερδίσεις
γουν, το απέφευγαν. Είδε ζωή! κάτι άλλο. Οι άλλοι,
Ο μόνος που κα- Είδε όμως και δέντρα από την άλλη πλευρά
θόταν πολλές ώρες να κόβονται από τους του βουνού, δεν έχουν
κοντά του ήταν ένας ανθρώπους, γιατί δεν τα δικά μου προσόντα,
λύκος. είχαν τη δική του αντο- αλλά σίγουρα θα έχουν
Ο λύκος μιλούσε με το χή. Είδε μεγάλο τμήμα τα δικά τους που μπο-
δέντρο του έλεγε διά- από το δάσος να καί- ρεί να μην τα έχω εγώ;
φορα, άκουγε και από γεται, γιατί δεν είχε τη Ναι σίγουρα έχουν τα
το δέντρο διάφορα. δική του αυτοπροστα- δικά τους προσόντα
Ήταν δυο παράξενοι σία. Είδε όμως να ξα- που δεν τα βλέπω.
φίλοι, ο καθένας δυ- ναγεννιέται το δάσος Όλοι έχουμε μια μονα-
νατός... ξεχωριστός... τόσο από μόνο του δικότητα.
Ο λύκος και το δέ- όσο και με τη συμμετο- Και αν δεν είναι τόσο
ντρο της μοναξιάς. χή πολλών ανθρώπων δυνατοί όσο είμαι εγώ;
Το δέντρο όλο και ψή- που φύτευαν μικρά δε- Tόσο ανθεκτικοί;
λωνε και κάποια στιγ- ντράκια. Πως μπορούν να γελά-
μή ξεπέρασε την κορυ- Ένα βράδυ, μιλώντας νε και να χαίρονται;
φή του βουνού και είδε με το λύκο του είπε: Σκύβουν, καίγονται και
