Page 9 - mag_33

Κόψε δε σε παίζω άλλο!

Καλά... αλλάζω κουβέντα!

Θα μιλήσω για τον καιρό!
Λοιπόν! 2015 μ.Χ. Γενάρης!

Αρχή! Καινούργια ευκαιρία!
Καιρός να σοβαρευτούμε.

Με παράδειγμα, τη σοβαρότητα των παιδιών.
Τη συνέπειά τους στην Ουσία της Ζωής!

Το «Άφημά» τους. Το παιχνίδι τους!
Αλήθεια, τώρα, εσείς μπορείτε να ζήσετε χωρίς παιχνίδι;

Μπορείτε;
Ψέματα!

Κι επειδή ΔΕΝ μπορείτε να ζήσετε χωρίς παιχνίδι, 9
παίζετε «άλλα παιχνίδια», από εκείνα που σε κάνουν

-όταν χάνεις αλλά κι όταν κερδίζεις-
να είσαι πάντα ο χαμένος!

Εγώ, πάντως, το αποφάσισα...

από φέτος θα ξαναπαίξω μόνο με τα παιδιά.
Αν, βέβαια, μου κάνουν την τιμή

να με δεχτούν στην καρδιά τους και στην παρέα τους και
να καταλάβουν πως κι εγώ στ' αλήθεια ξανάγινα παιδί.

Για σας... ούτε λόγος!

Δε σας ξαναπαίζω κι ούτε θέλω να με ξαναπαίξετε.
Σας βαρέθηκα και σας φοβήθηκα.

Μόνο αν ξαναδώ στα μάτια σας
το αληθινό βλέμμα των παιδιών. Μόνο τότε!

Μέχρι τότε... «κόψε, δε σε παίζω άλλο»!

Κυριακή Αιλιανού