Page 26 - mag_34

ΦυσΗΞΕ ο ΒαρΔαρΗσ...

ψΙθυΡΟΣ ΛΑΧΤΑΡΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΜΟΝΗΣ...

Οι κάλπες άδειασαν και οι ψυχές γέμισαν προσδοκία.

Αφουγκράζομαι την ηχώ στους δρόμους, στα μαγαζιά, στις υπηρεσίες. Ένας ψίθυ-

ρος λαχτάρας και προσμονής αναβλύζει, ρέει, δημιουργεί υπόκωφο αντίλαλο.

Σαν έτοιμος από καιρό ο κόσμος να αντιμετωπίσει κι άλλα δύσκολα, με μοναδι-
κή πλέον επιθυμία την αξιοπρέπεια. Ακόμα και τον μεγαλύτερο φόβο όλων μας,
που δεν είναι άλλος από το θάνατο, μπορείς να τον αντέξεις αν τον υποδεχτείς

αξιοπρεπώς. Τα χρόνια της «κρίσης» εγκαταστάθηκε αναίμακτα, σχεδόν χωρίς

καμία αντίδραση ο εργασιακός μεσαίωνας στην Ελλάδα. Γνωστή μου, μητέρα τρι-
ών παιδιών, μου περιέγραψε τις συνθήκες εργασίας της, σε βιοτεχνία παραγωγής
τουρσιών, και πανικοβλήθηκα. Συσκευάζουν τουρσί, ξέρετε, αυτό με τα λαχανικά

και το ξύδι. Η κάθε συσκευασία πουλιέται 1€ στον χονδρέμπορο. Η κάθε εργαζό-

μενη (εργάζονται αποκλειστικά γυναίκες) πρέπει να πετύχει παραγωγή 1500
συσκευασιών μέσα σε ένα οχτάωρο. Προκειμένου να επιτευχθεί ο παραπάνω
26 στόχος διατυπώνονται σαφείς οδηγίες από τον προϊστάμενο, οι οποίες πρέπει

να τηρούνται απαρέγκλιτα. Επιτρέπεται να πας στην τουαλέτα, μόνο πριν ξεκι-

νήσεις τη δουλειά και μόνο αφού τελειώσεις. Φυσικά απαγορεύεται να πιάσεις
κουβέντα με το διπλανό σου και η κύρωση για μια τέτοια παράβαση είναι η ποινή
της απόλυσης. Η Ζάνα παύτηκε για ένα μήνα από τη δουλειά, επειδή τόλμησε να

αντιμιλήσει στον προϊστάμενο, ήταν αυθάδης και ανάγωγη βλέπετε. Του είπε πως

το να πας στην τουαλέτα κατά τη διάρκεια της βάρδιας σου, είναι φυσική ανάγκη κι
ότι δεν μπορεί να τους απαγορεύει κάτι τέτοιο. Η γυναίκα αυτή ήταν νοσηλεύτρια,
έμεινε άνεργη και χρειάστηκε να εργαστεί στο εργοστάσιο για να εξακολουθήσει

να βιοπορίζεται. Το κλίμα τρομοκρατίας που καλλιεργήθηκε μέσα από τα ΜΜΕ την

τελευταία πενταετία, εκτός της καθήλωσης ενός μεγάλου μέρους των πολιτών στον
καναπέ είχε σα συνέπεια και την ασυδοσία σε χώρους δουλειάς, προϊσταμένους
σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα να κουνάνε το δάχτυλο ωρυόμενοι αντιγράφοντας

συμπεριφορές διοικητών στρατοπέδων. Όλοι τους ανεπαρκείς και εξαιτίας αυτού

φοβισμένοι και επηρμένοι, γιατί η άγνοια συνοδεύεται από δουλοπρέπεια και
θράσος συγχρόνως. Νιώθω πως η κοινωνία απαιτεί θεσμικές αλλαγές, όχι αυτές
που ντύθηκαν το μανδύα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων κρύβοντας έντεχνα

το συντηρητισμό και το πισωγύρισμα σε εποχές με έλλειμμα δημοκρατίας. Αλλα-

γές στη νοοτροπία, στην προάσπιση κοινωνικών αξιών και δημόσιου συμφέρο-
ντος. Να βάλουμε προτεραιότητα το εμείς, γιατί προσωπικά θεωρώ πως ανήκω σε