Page 9 - mag_38

της Κυριακής Αιλιανού

Την Κυριακή Aιλιανού

την ακούμε κάθε απόγευμα
16:00 -18:00
από το www.toradiofono.gr

Ιούνιος. Ότι «Ζωή είναι μάτια
Πέρασε ένα Φθινόπωρο, ένας Χειμώνας και μια Άνοιξη. μου, Ζωή θα περάσει»
Ξανά στο σημείο εκκίνησης. που λέει και το άσμα!

Γιατί εγώ, από πάντα, ενστικτωδώς, από εδώ ξεκινούσα να Κουράγιο, αδέρφια! Τον
μετρώ τις χρονιές. Από τα καλοκαίρια! φάγαμε τον γάιδαρο. Κού-
Όταν ο άνθρωπος θυμάται, λίγο ή πολύ –αλλά θυμάται- ραση και στενάχωρο πράγ-
πως είναι άνθρωπος! Τουλάχιστον στις διακοπές του. Τότε, μα να ζεις…

λοιπόν, χαλαρώνει τους ρυθμούς του, τεντώνει το σώμα, Απορώ, λοιπόν, γιατί
αφήνεται στη θάλασσα να τον «ημερώσει», στεγνώνει μας στενοχωρεί ο θάνα-
στον ήλιο τη λιπαρότητά του, απλώνει την ψυχή, ζει το τος!
σήμερα και αγαπάει… επικοινωνώντας και ζώντας πιο κο- Βρε χαζά, έρχεται! Όλη

ντά στην αλήθεια του. τη χρονιά, πλην του κα-
Το καλοκαίρι είναι κάθε χρόνο η ευκαιρία να γί- λοκαιριού, πρόβα θανά-
νουμε καλύτεροι «ζωντανοί», επιστρέφοντας… Από του κάνουμε! Ακόμα να
όποιες διακοπές! Που μπορεί να είναι μέσα στην ίδια εξοικειωθούμε;

σου την εστία «κατεβάζοντας ρολά» ή στον τόπο που διά- Ή εξοικειωθήκαμε τόσο
λεξες να γίνει, ενδόμυχα, η αφορμή για ν αλλάξεις. Χωρίς που νομίζουμε πως είναι
«την πόλη που την κουβαλάς εντός σου» βασανιστικά, πά- κάτι άλλο κι όχι αυτό που 9
ντα. Ξανά στο σημείο εκκίνησης, λοιπόν. ζούμε;

6… 5… 4… 3… 2… 1… κανένα! Πάντως… άλλο Ζωή κι
Εγώ και το σημείο μηδέν. άλλο κάτι που της μοιά-
Αρχίζει πάλι το αντίστροφο Μέτρημα. Για την καινούργια ζει. Αν «ζήσεις» έστω και
χρονιά… που θα ξαναζήσω σαν ανίκητη από τον θάνατο, μια στιγμή, την καταλαβαί-

σαν σίγουρη για την Αθανασία μου, αδιαφορώντας, ανα- νεις τη «νέκρα» γύρω κι
βάλλοντας, μεταθέτοντας και, κυρίως, «βασιλεύοντας». εντός.
Στο βασίλειο της Μοναξιάς που αλλάζω κατά περίπτωση το Για ένα απορώ, όμως…
όνομά της… οικογένεια, σχέση, συνάδελφοι, φίλοι, συ- πώς μάθαμε να μπαινο-

νεργάτες, ιδεολογία, ομάδα, φαγητό, σάουντρακ, ταινία, βγαίνουμε στη Ζωή και στο
παράσταση, μπιρίμπα, ποτό, τσιγάρο, οργή, άγχος, παρά- Θάνατο αντί να αποφασί-
πονο, αλαζονεία… (μακρύς πολύ ο κατάλογος). σουμε να είναι πάντα Κα-
λατρεύω τη στρουθοκάμηλο! Από τη στιγμή που δια- λοκαίρι! Να είναι πάντα

πίστωσα πόσο μοιάζουμε, όταν θέλουμε να κρυφτού- Ζωή! Το ξέρω με την απο-
με από τους άλλους και κυρίως από τον εαυτό μας. ρία θα μείνω.
Μόνο που εγώ, έτσι, γίνομαι γελοία, ενώ εκείνη το πιο Με τους ζωντανούς εν ζωή,
γλυκό πλάσμα του κόσμου, γιατί εκείνη, στ’ αλήθεια νο- δίνουμε ραντεβού από Σε-

μίζει πως το καταφέρνει, ενώ εγώ, στ’ αλήθεια δε νομίζω πτέμβρη!
τίποτα! Θα χαρώ, φέτος, ν' αντα-
Τέλος πάντων… μώσουμε όλοι!
Τι λέγαμε; Α! Ναι! Φιλιά!
K˘Úȷ΋ A¬ÏÈ·ÓÔ‡