Page 39 - mag_42

της Έλενας Καρανικολού

http://missy-merida.blogspot.gr/

Κοίταξε τον ουρανό, είπε: και τώρα που έφυγε,

Μωβ σαν την ψυχή σου μισώ το ρόζ. 39

την μέρα που έφυγε ο πατέρας. Και τα φτερά που δεν έχω να τον φτάσω.

Τα μάτια γέμισαν βροχή Κι όσα ποτέ δεν είπαμε,

και σημαδέψαμε ένα αστέρι στον ουρανό λιμνούλες στα μάτια μου κάθε πρωί.

και έπειτα στο σώμα μας. Κι όταν ο ουρανός ντύνεται μωβ.

Αγκαλιαστήκαμε όπως ποτέ αλλοτε. Ακίνητη στο χτες.

Και σωπάσαμε μέσα μας Στην στιγμή που δεν θα ξαναγυρίσει.

λέξεις που δεν θα ρίζωναν ποτέ πια. Στο χώμα.

Μόνες και απέραντες Στο σήμερα και σε όλα τα αύριο

σαν τον μωβ ουρανό χωρίς εκείνον.

που στόλιζε την θλίψη μας. Χωρίς εμάς.

Μα μου υποσχέθηκε φλαμίνγκος Χωρίς.