Page 65 - mag_48

ΒΙΒλΙΟπΑΡΟυσΙΑσΕΙσ

ΠΡΩΤΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΜΠΕΛΓΟΥΝΤ ΠΙΤΕΡ
Εκδόσεις
ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ
Στο βιβλίο αυτό, ο Bellwood ξεδιπλώνει μια εκπληκτική
εξιστόρηση των ανθρώπινων μεταναστεύσεων σε παγκό-
σμια κλίμακα, ξεκινώντας από τις απαρχές του είδους και
την έξοδο από την Αφρική και φτάνοντας ως τα τέλη της
προϊστορίας, λίγο πριν την αυγή της γραπτής ιστορίας. Το
συμπέρασμα είναι ότι η τάση για μετανάστευση μπορεί να
θεωρηθεί ειδοποιό γνώρισμα του ανθρώπου - κι ασφαλώς
ότι οι αρχαίες μεταναστεύσεις, χιλιετίες πριν και σε αλλε-
πάλληλα στρώματα, δημιούργησαν τον κόσμο μέσα στον
οποίο κινιόμαστε ακόμα σήμερα. Όμως, τι μπορούμε να
γνωρίζουμε για εποχές τόσο απώτερες, που μοιάζουν για πάντα χαμένες στην αχλή του
χρόνου; Είναι αλήθεια ότι ορισμένες λεπτομέρειες δεν θα τις μάθουμε ποτέ κι ότι κάποια
άλλα ζητήματα θα παραμείνουν πάντα απλές πιθανότητες και εικασίες, από την άλλη όμως
είναι εντυπωσιακό το πόσα πολλά πράγματα μπορεί να ανακαλύψει εκεί μια πολυπρισμα-
τική ματιά που συνδυάζει διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους - ιδιαίτερα, στην περί-
πτωσή μας, την αρχαιολογία, τη γενετική και τη συγκριτική γλωσσολογία. Η αφήγηση του
Bellwood καλύπτει ασφαλώς και τις περιπτώσεις εκείνες (π.χ. των Ινουίτ ή των Απάτσι
στην Αμερική και των Πολυνήσιων στην Ωκεανία) όπου πραγματοποιήθηκαν μεταναστεύ-
σεις κατά την ιστορική περίοδο, όμως σε πλήρως προϊστορικές συνθήκες, απομονωμένες
από τις εξελίξεις στα άλλα μέρη του κόσμου. 65

ΘΕΟΔΟΣΗΣ Π. ΤΑΣΙΟΣ

ΗΘΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΗΤΗΣ
Οι οικονομικές επιλογές γίνονται απο έναν «Άνθρωπο» –όχι

απο εναν ακρωτηριασμένον «οικονομικό άνθρωπο»: Διότι
ΩΦΕΛΕΙΑ δέν είναι μόνον όσα αγοράζονται, αλλα συχνό-
τατα είναι και πλήθος απο χαρές, η απόκτηση των οποίων
προϋποθέτει επιλογές ζημιογόνες σε όρους χρηματικούς!
Άσε που και ο Δαρβίνος μας είπε οτι μόνον εκείνες οι Ομά-

δες χιμπατζήδων απόχτησαν εξελικτικό πλεονέκτημα, όσες
είχαν «εσωτερική συνοχή» (δηλαδή Ήθος). Και δέν είναι
τυχαία η ετυμολογική ταυτότητα ανάμεσα στην Πίστη και

στην Πίστωση: Πλήθος δράσεων παραγωγής πλούτου («πί-
στωση») στηρίζονται σε στάσεις και πράξεις ηθολογικής κατηγορίας («εμ-Πιστωσύνη»).
Ετούτο γίνεται και θεωρητικώς κατανοητό: Σκέψου οτι εξαρτώμαι καίρια απ’ την Κοι-
νότητα (στηρίζομαι στην αλληλεγγύη της, καθρεφτίζομαι στα μάτια-της για να υπάρξω),
α κεφάλια ψηλά!
αλλ’ ωστόσο την ανταγωνίζομαι – αφού τα αγαθά δέν επαρκούν «για όλους και ακόπως».

Αυτή λοιπόν η καραμπινάτη αντίθεση είναι θέμα Ηθοπολιτικό – κι επομένως, πώς μπο-

επιλογές της τελευταίας 30-ετίας ήσαν αθώες απέναντι στα παιδιά και στα εγγόνια-μας
Τ ρούν να μιλάνε για «καθαρώς οικονομικά» φαινόμενα; Και πώς οι «οικονομικές»-μας
(τους σημερινούς ανέργους)… Μ’ αυτά και γι’ αυτά, το βιβλιαράκι πήρε τον τίτλο Ηθο-
Οικονομικά. Κάτω τα τεχνοκρατικά στεγανά, ζήτω η Ευθύνη.