Page 102 - Magazine 87
P. 102
ClassY movies
Phantom
of Paradise
χωρίς την παραμικρή αμφισβήτηση. τη που εδώ απλώνει όλα του τα μέσα
Το εμπνευσμένο σάουντρακ, μια σύν- πάνω στα οποία κυριαρχεί απόλυτα. Οι
θεση του μουσικού Πολ Γουίλιαμς που συζητήσεις για το πόσο τελικά το έργο
υποδύεται το σατανικό Σουάν, είναι μια αυτό αποτελεί ροκ όπερα τρόμου, κω-
θαυμαστή μίξη από τα μουσικά ρεύμα- μωδία, μια φάρσα πάνω στα μακάβρια
τα των σέβεντις, Σοφτ ροκ, Γκλαμ ροκ, σόου των Kiss που και σήμερα φαίνο-
μέχρι τις απαρχές του Χέβι Μέταλ. Ο νται γελοία, ή απλά καθαρό σινεμά δε
Ντε Πάλμα είχε προσπαθήσει χωρίς σταμάτησαν από την εποχή που βγήκε
επιτυχία να προσεγγίσει για συνεργα- στις αίθουσες. Μία μουσική κωμω-
σία τους Στόουνς ή τους Χου που δεν δία που δεν ακολουθεί καμιά από τις
απάντησαν ποτέ στο τηλέφωνο, αλλά συμβάσεις του είδους, αντίθετα κατά
ακόμα και για την αποδοχή της ταινίας τον τρόπο του Μπρεχτ, η μουσική και
του από τα στούντιο, συνάντησε μεγά- το θέαμα γίνονται ένα ειρωνικό σχόλιο
λες δυσκολίες λόγω του θέματος της πάνω στη δράση. Εφιάλτης πάνω στο
Ροκ μουσικής, που η αντισυμβατικό- αγαπημένο στο σκηνοθέτη θέμα του
τητά της ήταν κόκκινο πανί για τα συ- διπλού εαυτού (Αδελφές, Διχασμένο
102 ντηρητικά γούστα της βιομηχανίας του κορμί), μια παραβολή για την αγριότη-
Χόλιγουντ. Ηθελημένα κιτς, μπαρόκ, τα της Σόου μπίζνες, το απελπισμένα
αστείο, τρομακτικό, τα επίθετα δεν εί- απαισιόδοξο και αόριστα μηδενιστικό
ναι αρκετά για να χαρακτηρίσουν αυτή Φάντασμα αυτού του βίντατζ μύθου,
την αρχετυπική ταινία, γυρισμένη με προαναγγέλλει ήδη την κρίση: το τέλος
πολύ ταλέντο και ένα φρενήρη υπο- των ψευδαισθήσεων.
δειγματικό ρυθμό από ένα σκηνοθέ-
