Page 7 - mag_57
P. 7

του Β_56






 Κάποτε στην Ιαπωνία...  ...σε ένα μοναστήρι που ήταν ψηλά σε ένα βουνό έφτασαν νέοι που ήθελαν να γί-






               νουν μοναχοί. Τους υποδέχτηκαν, τους φρόντισαν και το τρίτο βράδυ, ο υπεύθυνος
               τους είπε να βγουν έξω και να μετρήσουν τις νιφάδες που έπεφταν.
               Οι ασκούμενοι, κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, δεν είπαν κουβέντα και ένας-ένας βγήκαν

               έξω. Οι νιφάδες, έπεφταν πυκνές και οι μοναχοί τις κοιτούσαν μέσα στο σκοτάδι να
               χορεύουν και να καλύπτουν όλο τα λουλούδια, τα δέντρα  τις στέγες και το χώμα. Η

               ώρα περνούσε και οι μοναχοί, ήταν εκεί έξω αμίλητοι και αμήχανοι. Μετά από αρκε-
               τή ώρα τους φώναξαν να μπουν μέσα.
               Μπήκαν σχεδόν τρέχοντας, παγωμένοι. Τους έδωσαν να πιουν ένα ζεστό ρόφημα,

               τους είπαν να τινάξουν από πάνω τους το χιόνι κι ο υπεύθυνος ρώτησε έναν από
               αυτούς, πόσες νιφάδες μέτρησε.

               Ο ασκούμενος, χωρίς να διστάσει, είπε έναν αριθμό. Η ίδια ερώτηση έγινε και στους
               υπόλοιπους οι οποίοι είπαν με μικρή ή με καθόλου απόκλιση από τον πρώτο ασκού-
               μενο, έναν αριθμό.

               Ο υπεύθυνος μοναχός, τους κοίταξε χαμογέλασε και τους είπε...
               - Την επόμενη φορά που θα μετρήσετε τις νιφάδες να προσθέσετε κι αυτές

               που τινάξατε από τα ρούχα σας μόλις μπήκατε μέσα. Είμαι σίγουρος, ότι αν                                          7
               σας ζητούσα να γράψετε τον αριθμό των νιφάδων, δεν υπήρχε περίπτωση να
               είναι τόσο κοντά οι απαντήσεις σας γιατί ο καθένας σας θα έγραφε τη δική

               του αρίθμηση. Τώρα, επειδή αμφιβάλλετε για τη δική σας θέση ακολουθή-
               σατε αυτόν που μίλησε πρώτος. Αλήθεια όμως, πως μετρήσατε τις νιφάδες;
               Κοιτούσατε μπροστά, ίσως και στο πλάι; Αυτές που έπεφταν πίσω σας, τις

               είδατε; Πόσες ήταν; Κι αν γυρίσατε πίσω σας, πόσες χάσατε από αυτές που
               έπεφταν την ίδια στιγμή μπροστά σας; Να γνωρίζετε όσοι από εσάς παραμεί-

               νετε εδώ, ότι η ζωή δεν είναι μόνο αυτό που βλέπουμε ή αυτό που γνωρίζου-
               με. Αυτά που συμβαίνουν στη ζωή σε καθημερινή βάση, είναι περισσότερα
               από όλες τις νιφάδες που πέφτουν στο χώμα. Εμείς, καλό είναι να μπορούμε

               να διακρίνουμε την ουσία και την ποιότητα και όχι την ποσότητα. Οι νιφάδες
               με το που θα πέσουν στη γη χάνονται σαν να μην υπήρξαν και έρχονται άλλες
               κι άλλες... Έτσι γίνεται και με όσα θ’αντιμετωπίσουμε στη ζωή. Είναι σίγου-


               ρο ότι δε θα μπορέσουμε ποτέ να μετρήσουμε όλα τα γεγονότα. Αν όμως
               ερχόμαστε σε επαφή με πολλά, σημαντικό είναι να έχουμε την ικανότητα να

               ξεχωρίζουμε το σημαντικό από το ασήμαντο. Να καταλάβουμε ότι θα υπάρ-
               χουν πάντοτε περισσότερα θέματα στη ζωή απ' όσα βλέπουμε. Να εξετάζουμε
               τα θέματα απ’όλες τις πλευρές. Να έχουμε τη δική μας θέση αλλά πάντα με

               επιχειρήματα και να μην ακολουθούμε τους πολλούς από ανασφάλεια. Και να
               μην ξεχνάτε ότι σήμερα χιόνιζε και ήταν όλα άσπρα, αλλά το αύριο θα μας

               δείχνει πάντα κάτι καινούριο μπορεί να μην είναι ...τόσο άσπρο.
   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12