Page 77 - mag_58

της Ελένης Παναγιώτου

Ήταν Δευτέρα κι έγινε Τρίτη κι η Τρίτη, Τετάρτη, κι ακολούθησαν

με την ακριβή τους σειρά η Πέμπτη, η Παρασκευή και ύστερα

το Σάββατο και η Κυριακή. Όπως συμβαίνει κάθε εβδομάδα,

τέσσερις φορές το μήνα, που μας κάνουν δηλαδή πάνω - κάτω

πενήντα δύο φορές το χρόνο. Σα να λέμε περίπου τριακόσια

εξήντα πέντε ξεφυλλίσματα στο ημερολόγιο.

Σπίτι. Λουκέτο στην πόρτα, κάγκελα στα παράθυρα, μην τυχόν

και εισβάλλουν απρόσκλητοι επισκέπτες να σπάσουν την εκω- 77

φαντική σιωπή και υπονομεύσουν την επικίνδυνη ασφάλεια.

Δουλειά. Ένας αναποφάσιστος τόνος, πότε στο "ά" και πότε στο

"εί". Κι εσύ εξουθενωμένος πια αδυνατείς να ξεχωρίσεις, με τα

μυωπικά μάτια αδιαφορίας, τον τονισμό. Αφήνεσαι στη γνώρι-

μη σιγουριά των εννιά με πέντε.

Έρωτας. Φοβισμένος, καλωδιωμένος σε μηχανική υποστή-

ριξη με κάθε λογής τεχνολογικό μέσο να μιλά μια γλώσσα που

καταλαβαίνει μονάχα αριθμητικούς συνδυασμούς.

Τα ηλιοβασιλέματα σε καρτ-ποστάλ ν'αλλάζουν χρώματα, και

στα δικά μας μάτια, ασπρόμαυρες φωτοτυπίες κι όλο σα να

στενεύει, η θηλιά της γραβάτας. Η μόνη λύτρωση ο ήχος απ' το

ξυπνητήρι να μάς γλυτώσει απ' τα όνειρα.