Page 42 - mag_59
P. 42
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ "ΚΑΜΩΜΑΤΑ"
Mια εξοµολόγηση µπροστά
από πόρτες κλειστές…
Ο∆ΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ
Στέκεσαι ψηλά, δίπλα στο λευκό σταυ- Κατηφορίζεις ανάλαφρος, λυτρωµέ-
ρό. Ο άνεµος διώχνει ό,τι σε πόνεσε, νος. Τα σπίτια πια δεν κρύβουν µυστι-
ό,τι σε κρατούσε µαγκωµένο σε µια κά. Ακούγονται τα πρώτα κελαηδίσµα-
χειροποίητη φυλακή. Αφήνεσαι· λίγο τα ανθρώπων στην πλατεία. Φτάνεις κι
η δύναµη του βοριά, λίγο η παράδο- εσύ, σιγά- σιγά. Το βήµα σου φτερωτό,
σή στο άγνωστο. Θα πέσω, φοβάσαι. πατάει πιο σταθερά από πριν την πέ-
Μα δεν κατρακυλά ούτε ένα πετραδά- τρα. Ο πλάτανος εκεί, φάρος της γης
κι. Ανοίγεις τα χέρια και προσεύχεσαι, να τους µαζεύει όλους κάτω απ΄τη σκέ-
λες σιωπηλά όσα δεν ήξερες ότι καρ- πη του. Κάνεις να δεις πιο πάνω από
πίζουν µέσα σου τόσα χρόνια, µιλάς κει που πέφτει η µατιά σου, σηκώνεσαι
σε εσένα πρώτη φορά µόνο για σένα και βάζεις το χέρι αντήλιο. Ασβέστης
και τρέχουν ποτάµι οι γεµάτες λέξεις, και φρέσκια λεµονάδα, σύκα και µέλι
τρέχεις κι εσύ- να, πάλι παιδί έγινες- στην ταράτσα. Κι ένα κορίτσι µε στάχυα
και τρέχεις και τρέχεις µε µάτια κλειστά στα µαλλιά σου γνέφει καληµέρα και
στο βουητό του ανέµου που σε κρατάει γλιστράει γελώντας πίσω από τη φρε-
ακίνητο δίπλα στο λευκό σταυρό… σκοβαµµένη πόρτα…
42
