Page 113 - mag_61

από το Magaz!ne

δεμένα αλογοουρά και η τρίτη ολόισια καρέ κανόνα της γραφής, που λέει πως «οι κα-
με αφέλειες κι ένα λάμδα στη γλώσσα, παχύ νόνες υπάρχουν μέχρι να καταστρατηγη-
με διάρκεια. Μέσα στο πρώτο τρίμηνο ζέστα- θούν». Όμως για να συμβεί αυτό πρέπει

ναν και οι αίθουσες και οι καρδιές. πρώτα να τους μάθει πολύ καλά.
Μεγάλοι άνθρωποι, αφέθηκαν σ’ αυτό το τα- Και να που φτάσαμε ως εδώ, να μιλάμε
ξίδι και γύρισαν πίσω στις εποχές με τα γουρ- για τη Γεωργία Μακρογιώργου, για την
λωμένα μάτια και τ’ ανοιχτά στόματα. Έκλεβαν αμεσότητα του λόγου της και τον αφηγη-

χρόνο από τα διαλείμματά τους για ν’ ανταλ- ματικό ρυθμό της. Να εκτιμούμε τη γρα-
λάξουν σκέψεις και να λύσουν τις απορίες φή της μικροπερίοδη, λιτή, «χωρίς δα-
τους. Σ’ αυτήν την «άλλη» άκρη της Ελλάδας ντέλλες», όπως επέμενε ο Ακαδημαϊκός
ξεπερνούσαν τη σωματική κούραση με την και δάσκαλός μας Θανάσης Βαλτινός. Ν’

πνευματική ανάγκη. Όσο δεν υπολόγιζαν τα αξιολογούμε συγκεκριμένες λέξεις, που
χιλιόμετρα τόσο μίκραιναν οι αποστάσεις, έχουν βρει τη θέση τους μετά από πολύ
κάθε μήνα. Έτσι γινόταν κι έτσι γίνεται ακόμα. ψάξιμο, όπως μας τόνιζε ο ποιητής Τί-
Όποιον και να ρωτήσεις το ίδιο θα σου πει. τος Πατρίκιος, δάσκαλός μας κι αυτός.

Αυτό το παιχνίδι τους έμαθε πώς να οργανώ- Να μιλάμε για ήχους, που τους ακούς ν’
νουν τις σκέψεις τους για να διευκολύνουν αφηγούνται τους στοχασμούς σου ή να
τη γραφή τους. Τους βοήθησε ν’ ανοίξουν τις τραγουδούν τους στίχους σου. Και να που 113
πόρτες του μυαλού τους και να μεταφέρουν φτάσαμε ως εδώ, να μιλάμε πρώτη φορά

δημιουργικά στο χαρτί όσα σκέφτονταν. για μας και να θέλουν να μας ακούσουν.
Γιατί αυτό το ταξίδι ήταν μαγικό. Άνοιξαν
την πόρτα του και ο χρόνος σταμάτησε. Και καταλάβαμε τι εννοούσε ο Τριαντά-
* φυλλος Κωτόπουλος, δάσκαλός μας και

Ναι, έτσι έγινε. Οι λέξεις μάς παρέσυραν με τη υπεύθυνος του Μεταπτυχιακού Προγράμ-
μαγεία τους. Μπήκαμε μέσα στην πολύχρω- ματος στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδο-
μη θάλασσά τους και μάθαμε πως η πλοκή νίας, όταν έλεγε πως αυτό που φοβάται
μπορεί να παραμένει σύγχρονη και ρεαλι- κάθε νέος συγγραφέας μετά την πρώτη

στική ακόμα και με αναδρομές και πως η λευκή σελίδα του, την πρώτη ανάγνωση
αφήγηση διευκολύνεται όσο και δυσκολεύει και την πρώτη επιμέλεια είναι η πρώτη
με τον εγκιβωτισμό. Καταλάβαμε πως πρέ- φορά της έκθεσης. Τώρα που ξεκίνησε
πει να είμαστε δίκαιοι με τους χαρακτήρες το ταξίδι δυσκολεύομαι να εκφράσω πώς

μας, να τους αγαπάμε, να τους στηρίζουμε νοιώθω. «Μια μέρα θα βρω τις κατάλ-
όταν γέρνουν, αλλά να τους επιτρέπουμε ν’ ληλες λέξεις και θα είναι λέξεις απλές»
αναπνέουν και ν’ αποφασίζουν εκείνοι για όπως λέει ο Τζακ Κέρουακ.
τις πράξεις τους, γνωρίζοντας τις συνέπειές

τους. Ανταλλάξαμε ιδέες και απόψεις μέχρι Γιατί δεν αρκεί να έχεις στόχους πρέπει
που βεβαιωθήκαμε πως ο συγγραφέας μα- να ξέρεις κι από σημάδι.
θαίνει να ζει ταυτόχρονα πολλές παράλλη- ❞
λες ζωές και να συμβαδίζει με τον κυριότερο