Page 61 - mag_64

της Μαρίας Σκουρολιάκου

http://adithorokardias.blogspot.gr/

Πρώτη ύλη Το σπίτι, με τα πέτρινα σκαλιά, σε πήγαινε στη ζέστη του

τζακιού, στη λιγοστή κουζίνα με τα μπαχαρικά κι αρώματα.

Στης μάνας τ’ αγιασμένα χέρια που ζύμωναν θεϊκό ψωμί και

μέλωναν φλούδες πορτοκαλιού τ’ απόβραδο. Το σπίτι με

τις μικρές τις κάμαρες, που αντηχούσαν όλους τους ήχους

της χαράς και της βροχής το δάκρυ, καθώς έπεφτε, από τις

χαραμάδες τ’ ουρανού. Το σπίτι με την ξύλινη εξώπορτα,

που έδιωχνε το φόβο σαν βρυχότανε στα σκοτεινά περά-

σματα της παιδικής μας σκέψης. Το σπίτι, που φύλαγε σε

κάθε σπιθαμή του, όνειρα, λόγια και σιωπές, μα πιο πολύ 61

τη ζυγαριά με όσα, αυτή μας δόθηκε. Το σπίτι με τις ορι-

στικές τις απουσίες. Κατέβηκα τ’ ασάλευτα σκαλιά με μια

αγκαλιά αισθήματα, δώρημα στους ανθρώπους που ήρθαν

και που θα ‘ρθουν. Με λυγισμένα πόδια περπατώ στα απα-

ράλλαχτα παρτέρια της αυλής του, που ανθίζουνε, σα να

μην έφυγε κανείς. Κάθομαι πάλι στα σκαλιά, πλάι στην

αχλή των ίσκιων και στις υγρές περπατησιές της νοσταλγί-

ας, μέσα σε λέξεις ευλογητικές, που δεν μισεύτηκαν ποτέ.

Σε αστρικές φωνές και πολιούχα βλέμματα, που στάζουν

βάλσαμο, στις ώρες τις ανάδρομες που αχνίζουν. Κι ανακα-

λώ μαλάματα και φυλαχτά κι αγάπη που δεν ξέρει θάνατο.

Μαλάματα και φυλαχτά!