Page 76 - mag_71
P. 76

aNΘΡΩΠΩΝ ΛΟΓΙΑ                                      της Χριστίνας Πομόνη


                                                                         https://tristanopd4822.wixsite.com/ifonlytonight







               Μάτια  θολά,  άψυχα,  κότσος                          Ζητάω, λες.
               τραβηγμένος  σφιχτά  στο  κεφάλι,                     Δώσε μου, λες.

               πρόσωπο             χλωμό,          αμέτοχο,          Μα τα θέλω σου δεν έχουν ακόμα
               συμμέτοχο στην ακαμψία και την                        στεγνώσει,  είναι  γεμάτα  λάσπη

               οδύνη, ορμήνεια του φόβου και                         και βροχή, τσαλακωμένα σαν
               της απειλής, «αν μιλήσεις, θα                         αποφόρια ξένου και πριν καλά-

               σκοτώσω το παιδί!», «αν μιλήσεις,                     καλά τ ‘ακουμπήσεις στο διάβα
               θα πεθάνουν όλοι οι δικοί σου!»,                      μου, τρομάζεις, εγώ θα μπορούσα

               μάτια σφαλιχτά για να καλύψουν                        να τα κουβαλήσω, ξέρω από

               το αποτρόπαιο θέαμα, να μη                            απώλειες και μέρες λειψές, ξέρω
               νιώθει το σίχαμα που φωλιάζει                         πως είναι να μην ανήκεις μα να
               σαν φίδι μέσα της μολύνοντας τον                      θέλεις να χωθείς εκεί που δεν

               κόλπο της.                                            μπορείς, όλα τα έχω όσα ψάχνεις κι

               Εγωιστής ο άνθρωπος, κτητικός                         εσύ τρομάζεις, κρυφοκοιτάς πίσω
               και μόνος.                                            από μάτια άλλων, εκείνων που
   76          «Κοίτα με, είμαι το κέντρο του                        σε κάνουν να νιώθεις ασφαλής,

               κόσμου!»                                              επειδή δε σου ζητούν απολύτως

               «Κοίτα με, ξέρω ποιος είμαι!»                         τίποτα.
               Σε σκοτώνω γιατί είσαι αλλιώς,                        Ανθρώπων πράξεις.
               αλλιώς από το αλλιώς που θέλω                         Εγωιστής ο άνθρωπος, κτητικός

               εγώ.                                                  και μόνος.

               «Κοίτα με, δεν είμαστε ίσοι!»                         Καμωμένος να ζει, να μισεί και να
               Όχι, δεν τα ξέρω όλα. Αν με                           μην μαθαίνει δράμι.
               ρωτήσεις,  τίποτε  δεν  ξέρω.                         Ανθρώπων πράξεις.

               Ακόμα ψάχνω να βρω ποιος είμαι.

               Ποτέ μου δε βολεύτηκα κι ακόμα                        Εγωιστής ο έρωτας, κτητικός και
               δακρύζω όταν ακούω όμορφα                             έρημος.

               λόγια. Αμφισβητώ τον εαυτό                            Σε γεύτηκα, μα δεν μου ανήκεις.
               μου και προσπαθώ να γίνομαι                           Ανθρώπων πράξεις.

               καλύτερος. Δεν ξέρω σε τι. Απλώς
               καλύτερος. Καλύτερος από τους                         Έγινα σκληρός, κυνικός, και λίγος.

               κακούς. Καλύτερος από τους                            Ανθρώπων πράξεις.
               καμωμένους να μισούν.

               Περίμενε με, λες.                                     Για όλα τα "εσύ" που δεν βρήκα.
               Θέλω, λες.                                            Ανθρώπων πράξεις.
   71   72   73   74   75   76   77   78   79   80   81