Page 113 - mag_95

της Ρούλας Μονογυιού

Ας είναι μικρά, κάνουν βαριά δουλειά. Νύχτα και

μέρα... με ήλιο ή με αγέρα πάντα εκεί... έτοιμα να

συγκρατήσουν ζωές, όνειρα, προσδοκίες, μνήμες...

να κρατήσουν μα και να συμμετέχουν στον χορό

τους και στην κάθε απρόσμενη κίνησή τους...

γι'αυτό σου λέω έχει σημάσια που θα βάλεις το

μανταλάκι. Να είσαι εκεί... μην αφαιρείσαι... και

τα μανταλάκια να τα μαζεύεις μετά... να μην τα

αφήνεις εκτεθειμένα στα σύρματα... να τα βάζεις

πάντα στην τσάντα τους, υφασμάτινη τσάντα

που θα την φτιάξεις εσύ, για να τα τιμήσεις... 113

και να τα φροντίζεις γιατί χρειάζονται ησυχία

και ξεκούραση... βάζουν μεγάλη δύναμη για

να συγκρατήσουν τόσα όνειρα που θέλουν να

πετάξουν... τόσες πετσέτες που βαρέθηκαν τον

ήλιο... τόσα ευαίσθητα μεταξωτά που θέλουν

ευγενικό άγγιγμα... τόσες κουβέντες... τόσους

έρωτες... τόσα μυστικά... Βλέπεις δουλεύουν

πάντα μαζί!

Τα βλέπεις πως μπορούν να συγκρατούν τα νεύρα

του ανέμου; Γιατί έχουν δύναμη... τη δύναμη της

ομάδας... τη δύναμη του μαζί!