Page 12 - ELpoetry
P. 12
Λευτέρης Παχής
02
Δε λογαριάζαμε αν η κοιλιά μετά το λίγο καθημερινό φαΐ,
Ηχούσε σαν κλειτορίδα καμπαναριού,
-αυτά αργούσαν λίγο ακόμα-
Ούτε σκεφτόμασταν να πειθαρχήσουμε.
Η επίδειξη ήταν άγνωστη έννοια στα μάτια μας,
Και το κεφάλι μπορούσε να είναι αστύλωτο.
Μέχρι να έρθουν τα Χριστούγεννα,
Πλάθαμε παιχνίδια με φύκια και ζωντανά σκαθάρια.
Πού και πού, έπαιζε μαζί μας το κύμα.
Κάθε φορά που γυρίζω στη γενέτειρα,
Αλλά κυρίως όταν φεύγω,
Αισθάνομαι πως έχω ξεπεράσει,
Τα επίπεδα λογικής που θα ήθελα.
8
