Page 29 - magazin_016
P. 29
η Έλλη Συνέντευξη στον Β_56
Β_56
του
στο facebook... δος επικοινωνίας. Μιλούσα και μι-
λάω ακόμη με ανθρώπους που δεν
Πριν από εφτά χρόνια περίπου μπή- ξέρω την φωνή τους, τα μάτια τους,
κα στο facebook. Μια φίλη μ’έπεισε που μπορεί να μη τους μιλούσα ποτέ
να γραφτώ «...για να μιλάμε κ.λπ.», στ΄αληθινά, που μπορεί να μη τους
είπε. Eίχα τρεις φίλους. Έβαλα φω- γνώριζα. Κάνουμε πλάκα, γελάμε,
τογραφίες, έγραψα δυο-τρία σχό- πειραζόμαστε κι όταν κλείνουμε την
λια στη φίλη μου, γελάσαμε λίγο.
οθόνη έχει περάσει η ώρα, η μέρα,
η νύχτα. Ακόμα και τώρα που γρά-
Μετά κάποιοι ήθελαν να γίνουν φί- φω κρυφοκοιτάζω για μηνύματα και
λοι μου. Δεν τους ήξερα, ξένοι οι για σχόλια. Έχω τέσσερα αιτήματα,
περισσότεροι. Φοβήθηκα. Έβγαλα δύο προσκλήσεις για εκδηλώσεις
τις φωτογραφίες με τα παιδιά μου και ένα για τα δικαιώματα της κου-
και απενεργοποίησα τον λογαρια- τσής Μαρίας... Θα τα κάνω μετά.
σμό μου. Θα μιλάμε και βλακείες, Θα μου πείτε γιατί τα γράφω αυτά,
σκέφτηκα, αφού μιλάμε στο τηλέ- αν θέλω μπορώ πάλι να απενερ-
φωνο, τι χαζομάρα είναι αυτή, για γοποιηθώ. Το ξεχνάω και τέρμα.
μικρά παιδιά! Το ξέχασα. Μετά μου Έχω, όμως, εκεί κάποιους που εί-
είπαν να μπω για να έχω αναγνώ- ναι στ΄αλήθεια σημαντικοί, που
στες στο blog και από εκεί. Ξανά θέλω να μαθαίνω άν έχουν κέφια,
απ’την αρχή. Εγώ, ενεργοποίηση, αν έχουν στενοχώριες, ακόμα κι
φωτογραφίες, σχόλια. Βρήκα κι άλ- αν βαριούνται. Έχω τις φίλες μου
λους που έγραφαν και ήμουν ανα- που τα βράδια είναι ’κει, που πε-
γνώστρια. Βρήκα παλιές φίλες και ριμένουν κι αυτές, όπως κι εγώ, 29
συμμαθήτριες. να ξεφύγουμε. Σήμερα σκέφτηκα
Έμαθα να γράφω στους τοίχους στα σοβαρά να μη ξαναμπώ, αυτές
τους! Να στέλνω λουλούδια και με κράτησαν. Αν κάποια στιγμή με
μπαρμπαδάκια! Έμαθα να πίνω χάσουν, μην ανησυχήσουν. Τελικά
μαργαρίτες και ν΄ακολουθώ ομά- όλοι μέσα μας κρύβουμε μια μονα-
δες! Να υποστηρίζω όλων τα δικαι- ξιά κι όταν είμαστε πολλοί, την κά-
ώματα! Έμαθα να αφιερώνω τρα- νουμε γλέντι, την κάνουμε γιορτή
γούδια και να στέλνω καρδούλες. και πίνουμε ποτά, ανύπαρκτα και
Έμαθα να είμαι on και off, έμαθα δίνουμε τις ψυχές μας δώρο, άλλοι
πολλά. Έκανα φίλους αξιόλογους. στ΄αλήθεια, άλλοι στα ψέματα, δεν
Οι καλημέρες κι οι καληνύχτες πή- έχει σημασία...
γαιναν κι έρχονταν, δεν προλάβαι- H παρέα μετράει!
να ν΄απαντήσω. Άρχισα να γράφω
πιο γρήγορα, χωρίς τόνους, χωρίς Τι να σου πω τώρα
ορθογραφία. Εκεί δεν έχει σημασία. Να αλλάξεις
Κι αν δεν μπορείς να το πεις στέλ-
νεις κάτι, μια καρδιά να χτυπάει, Το μηδέν με τα πάντα;
ένα πόστερ, ένα φιλί.Δεν μπορού-
σα να αγνοήσω κανέναν κι έτρεχα.
Δεν προλάβαινα να δω τα παιδιά Ποιος μ’ακούει εμένα;
μου, είχα να στείλω μπαρμπαδάκια! Ούτε εγώ πια
Όλο αυτό μου άρεσε πολύ κι ακόμα
μ΄αρέσει. Σα να ξεφεύγω από τα Παραδόθηκα
καθημερινά. Είναι κι αυτό ένα εί-
Γράψε τέλος!
